Εχει γραφτεί επανειλημμένως ότι μια νεαρή μητέρα, γνωστή του Αϊνστάιν, τον επισκέφθηκε για να τον συμβουλευτεί τι θα μπορούσε να κάνει για να προετοιμάσει καλύτερα για το σχολείο και τη ζωή το πεντάχρονο παιδί της. Ηρεμος και χαμογελαστός ο μεγάλος φυσικός τής απάντησε: «Να του λέτε παραμύθια». «Καλά τα παραμύθια, αλλά τι άλλο;» απόρησε η νέα μητέρα. «Πολλά παραμύθια», επέμεινε ο άνθρωπος που σφράγισε τη σύγχρονη επιστήμη. Και όταν η μητέρα ρώτησε τρίτη φορά, κάπως δύσπιστα: «Καλά, εντάξει, αλλά και τι άλλο;», ο Αϊνστάιν είπε πως «δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο. Μονάχα κι άλλα παραμύθια. Πάρα πολλά παραμύθια».
Πλέον το ελληνικό παραμύθι δεν είναι μόνον το παραδοσιακό λαϊκό, αλλά και το έντεχνο. Και είναι γεγονός ότι εδώ και πολύν καιρό παραμένει στην επικαιρότητα και το θέμα της παιδαγωγικής χρησιμότητας του παραμυθιού.
Σήμερα υπάρχουν διακεκριμένοι και αξιόλογοι συγγραφείς στην Ελλάδα όσο και σε άλλες χώρες που συνεχώς εκδίδουν ωραιότατα έργα, τα οποία περιβάλλονται με την αγάπη και το σεβασμό γονέων, εκδοτών, δασκάλων, παιδιών, μεταφράζονται, κυκλοφορούν, γεμίζουν τα παιδιά με ιδέες και όνειρα, γνώσεις και πληροφόρηση, χαρά και γνωριμία με τον κόσμο που μας κατέχει και τον κατέχουμε.
Αλλά και με τον εαυτό τους, και με τον Αλλον, το σύντροφο ή τον Ξένο. Και με τους νόμους της φύσης, τους νόμους της ζωής, της κοινωνίας. Και με το ξάνοιγμα στη θέαση και την αναμονή ενός μέλλοντος που, ας ευχηθούμε, να είναι για τα παιδιά μας, όλου του κόσμου τα παιδιά, πιο ανθρωπινό, πιο ειρηνικό και πιο ευτυχισμένο, λιγότερο οδυνηρό από το παρόν. Ας ελπίσουμε πιο ελπιδοφόρο!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου