Φτάνουν πια τα παιγνίδια με την Παιδεία...

Η οξύτατη αντιπαράθεση κυβέρνησης - ΟΛΜΕ με αφορμή την κινητικότητα στο δημόσιο, προμηνύει ένα θερμό φθινόπωρο για την παιδεία. Η σημερινή απόπειρα διαλόγου μεταξύ του αρμόδιου υπουργού και της συνδικαλιστικής ηγεσίας των εκπαιδευτικών, φαίνεται ότι έχει ήδη υπονομευθεί εκ των προτέρων,απο τις οξύτατες δηλώσεις και ανακοινώσεις που προηγήθηκαν.

Όμως όλες οι πλευρές πρέπει επιτέλους να αντιληφθούν ότι ο ιδιαίτερα ευαίσθητος χώρος της εκπαίδευσης,δεν προσφέρεται ούτε για πολιτικά ούτε για συνδικαλιστικά παιγνίδια. Αρκετά έχει πληρώσει τις αναμετρήσεις αυτές η ελληνική νεολαία,αρκετά έχει υποβαθμιστεί το επίπεδο της παιδείας εν ονόματι υποτίθεται της αναβάθμισης της.

Είναι κοινωνικά και πολιτικά απαράδεκτο, πριν ακόμα ξεκινήσει η σχολική χρονιά,να ακούγονται απειλές ότι δεν θα ανοίξουν τα σχολεία.

Όσο δίκιο κι αν έχουν οι εκπαιδευτικοί, για το καθεστώς ανασφάλειας που δημιουργούν οι καθυστερημένες μετατάξεις και η απειλή της κινητικότητας,δεν μπορεί να απειλούν τους μαθητές τους με τον αδιέξοδο δρόμο του λουκέτου στα σχολεία. Πολύ περισσότερο, όταν δηλώνουν ότι ο αγώνας τους έχει ως στόχο την προστασία της δημόσιας εκπαίδευσης.

Από την άλλη μεριά και το υπουργείο Παιδείας, έχει υποχρέωση να ξεκαθαρίσει με διαφάνεια και αξιοκρατία, το συντομότερο δυνατό το καθεστώς εργασίας των εκπαιδευτικών.
Δεν μπορεί να κινδυνεύει να αρχίσει σε λίγες εβδομάδες η σχολική χρονιά και να μην γνωρίζουν οι εκπαιδευτικοί σε ποιο σχολείο, σε ποια περιφέρεια, σε ποια βαθμίδα εκπαίδευσης θα απασχοληθούν. Όσο κατανοητές είναι οι οικονομικές δυσκολίες, άλλο τόσο ακατανόητη είναι η έλλειψη προγραμματισμού και αποτελεσματικής οργάνωσης.
Δεν μπορεί όλες οι στατιστικές των διεθνών οργανισμών, όπως π.χ του ΟΟΣΑ, να δείχνουν ότι έχουμε μια από τις μεγαλύτερες αναλογίες εκπαιδευτικών ανά μαθητή και να χρειάζεται να ξεκινήσει η σχολική χρονιά, για να ξέρουμε που και γιατί υπάρχουν κενά και πώς πρέπει να καλυφθούν.

Επιτέλους είναι ώρα να αντιληφθούν τόσο η κυβέρνηση, όσο και όλα τα πολιτικά κόμματα από τη μια πλευρά και οι εκπαιδευτικοί από την άλλη, ότι η Παιδεία πρέπει να είναι χώρος συνεννόησης και όχι μόνιμης κομματικής και συνδικαλιστικής αντιπαράθεσης.

Αν πράγματι θέλουμε να βγούμε από την κρίση, όπως διακηρύσσουν όλοι, η νέα γενιά δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως πειραματόζωο, αλλά ως η μεγάλη επένδυση μας για το μέλλον...

Πηγή: Το Βήμα