Με την Παιδεία παίζει

Οσο βαθύτερα προχωράμε στο σκοτεινό μνημονιακό τοπίο, που κυριαρχεί πλέον στον τόπο, τόσο διαυγέστεροι γίνονται οι πραγματικοί στόχοι των εμπνευστών του ελληνικού οικονομικού προγράμματος. Οι βασικότεροι από αυτούς είναι -με διαφορά- η Παιδεία και η Υγεία. 

Και οι δύο αποτελούν τους κύριους πυλώνες του σύγχρονου μεταπολεμικού κοινωνικού κράτους. Γι' αυτό βρίσκονται διαρκώς στο στόχαστρο της νεοφιλελεύθερης ατζέντας που προωθεί η τρόικα. Συνεχείς περικοπές δαπανών, δραστικές μειώσεις προσωπικού αποτελούν τη μόνιμη στρατηγική των δανειστών, οι οποίοι καλύπτουν συχνά τις πραγματικές τους προθέσεις κάτω από γενικόλογες διακηρύξεις περί ανάγκης ορθολογισμού ενός πράγματι αναποτελεσματικού και μη λειτουργικού δημόσιου τομέα. 

Αυτό συμβαίνει και με τη δημόσια Παιδεία. Είναι απίθανο το επιχείρημα με το οποίο ο υπουργός Παιδείας προσπάθησε να δικαιολογήσει τις ενέργειές του. Ενώ μία μέρα νωρίτερα εξήγγειλε την κατάργηση 50 ειδικοτήτων εκπαιδευτικών της επαγγελματικής και τεχνικής εκπαίδευσης, την επομένη μιλούσε με έμφαση για την αναβάθμισή της, μέσω της απόδοσης επαγγελματικών δικαιωμάτων σε αποφοίτους των ίδιων επαγγελματικών και τεχνικών σχολών που είχε ουσιαστικά καταργήσει! 

Δεν πρόκειται για παραλογισμό, αλλά για τη συνήθη τακτική της πολιτικής τάξης και των επικοινωνιακών της συμβούλων. Σύμφωνα μ' αυτήν, αν δεν μπορείς να εξηγήσεις επαρκώς μια πράξη σου, απλά θόλωσε τα νερά, άλλαξε το όνομά της. Οπως οι απολύσεις ονομάστηκαν διαδοχικά κινητικότητα, διαθεσιμότητα, απομάκρυνση, έτσι και το κλείσιμο σχολείων και νοσοκομείων αποκαλείται αναβάθμιση, εκσυγχρονισμός, εξορθολογισμός, μεταρρύθμιση. 

Ποια είναι η αδήριτη πραγματικότητα; Τουλάχιστον 2.500 εκπαιδευτικοί οδεύουν σε απόλυση. Τουλάχιστον 12.000 έως 15.000 μαθητές, από το σύνολο των 93.000 που σπουδάζουν σήμερα στη δημόσια δευτεροβάθμια τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση και επέλεξαν ατυχώς μία από τις ειδικότητες που καταργούνται, βρίσκονται στον αέρα. Και τα χειρότερα έρχονται τον Σεπτέμβριο για όλα τα δημόσια σχολεία, με τις περικοπές χιλιάδων οργανικών θέσεων και τους «περιφερόμενους καθηγητές». 

Ουδείς προφανώς ενδιαφέρεται για την τύχη αυτών των παιδιών. Οσοι έχουν ακόμη την οικονομική δυνατότητα ίσως συνεχίσουν σε κάποια ιδιωτικά ΙΕΚ. Οι υπόλοιποι θα υποχρεωθούν να αλλάξουν κατεύθυνση και προτιμήσεις ή θα πρέπει να σταματήσουν την εκπαίδευση. Είναι αυτό ακριβώς που ο υπουργός Παιδείας ονομάζει, κατ' ευφημισμόν, αναβάθμιση της τεχνικής εκπαίδευσης. 

Πηγή: Ελευθεροτυπία